10. punkt porządku dziennego:

Informacja ministra spraw zagranicznych o zadaniach polskiej polityki zagranicznej w 2018 roku.

 

Panie Ministrze! W swoim wystąpieniu powiedział pan, że poza granicami Polski mieszka około 20 mln naszych rodaków lub osób z korzeniami polskimi. To oznacza, że poza granicami Polski mieszka kilka milionów dzieci lub młodych osób do 18. roku życia. Moje pytanie brzmi: Dlaczego dzieci obywateli polskich mieszkające za granicą są traktowane w sposób wybiórczy? Lepiej są traktowane te dzieci, które mają szczęście i chodzą do szkoły polskiej utworzonej, nie wiem, przy ambasadach czy przez stowarzyszenia działające za granicą, a gorzej te, które takiego szczęścia nie mają, bo w okolicy, w której mieszkają, takiej szkoły nie ma i nie mają możliwości dojazdu do szkoły. Pan chwalił się tym, że z inicjatywy prezydenta 31 tys. dzieci uczęszczających do szkół poza granicami kraju otrzymało legitymację szkolną. A co z tymi kilkoma milionami dzieci, które nie dostaną takiej legitymacji, bo nie mają możliwości chodzenia do polskiej szkoły? Przyjeżdżając do ojczyzny, do kraju, są traktowane gorzej, bo nie mogą skorzystać chociażby ze zniżki, kiedy idą do muzeum czy korzystają z komunikacji miejskiej. (Dzwonek) Czy pan minister zamierza podjąć inicjatywę w tej sprawie i zrównać w prawach dzieci mieszkające poza granicami Polski?